H αστακομακαρονάδα του Αη Στράτη

Ο Βασίλης είπε ότι είχε πολύ αστακό και λίγα μακαρόνια.

- Όχι ήταν εκπληκτική, λέει η Βιβή. Το κατάλαβαν και αυτοί και την ακρίβυναν.

Παρόλα αυτά, το "ακριβό¨ είναι στο 1/2 της τιμής που θα πλήρωνες στην Θεσσαλονίκη.

Το να αρχίσεις να μιλάς για τον Αη Στράτη ξεκινώντας από την αστακομακαρονάδα που φάγαμε, αδικεί το νησί και την ιστορία του αλλά τέλος πάντων είναι η πρώτη δική μας απολαυστική γαστριμαργική εμπειρία.

Ο Αη Στράτης είναι ένα μέρος ήσυχο, γραφικό, ανεπιτήδευτο. Τον αγαπάμε για αυτό που ήταν και για αυτό που είναι και χαιρόμαστε πολύ που είμαστε εδώ.

Μόλις φτάσαμε ένας παππούς εντυπωσιάστηκε από το όνομα του σκάφους:

- Αλισάχνη, ξέρετε τι θα πει, ξέρετε τι είναι; Ρώτησε ο παππούς.
- Είναι ο αφρός της θάλασσας, το αλάτι που στεγνώνει πάνω στα βράχια.
- Και που το ξέρετε αυτό; Αυτή είναι δική μας λέξη, είπε ο παππούς έκπληκτος.
-Είναι παλιά λέξη, την χρησιμοποιούσε ο Όμηρος.
-Εμάς μας την έλεγε ο δάσκαλος. Πήγατε στην θάλασσα βρε; Για να δω μας έλεγε και μας έγλειφε τα χέρια. Αφου έχετε "αλιτσάχνη" πάνω σας βρε, άρα κάνατε μπάνιο.

Αργότερα συζητώντας για αυτό, η Νίκη είπε:

-Βρήκαμε το μέρος που ξέρουν τι σημαίνει αλισάχνη. Μήπως πρέπει να μείνουμε για πάντα εδώ;

Το σκεφτόμαστε σοβαρα.