Σκουριά και χρώματα, κόκκινα του μίνιου και μπλε του κοβαλτίου, πάνω στα παροπλισμένα καραβάκια των τουριστικών γραμμών του νησιού για την πέρα και την αντίπερα όχθη. Χρώματα που σε προκαλούν να πάρεις πινέλα και χαρτιά και να τα απλώσεις ... Κι αυτό θα ήταν η χρησιμότητά τους, γιατί κατά τα άλλα ο Λάκης δεν μπορεί να τα βλέπει κι όλο τα σχολιάζει αρνητικά. Βλέπεις πάντα σε όλα τα πράγματα υπάρχουν οι διαφορετικές οπτικές γωνίες και στο πλήρωμα αυτό υπάρχουν τουλάχιστον τέσσερις.
...
Όλα αυτά τα παραπάνω βέβαια τα γράφει η Νίκη η οποία πάντα καταφέρνει να ανακαλύπτει αισθητική αξία μέσα σε παρακμιακές εικόνες, αλλά εγώ δεν μπορώ παρά να σκέπτομαι πόσο κρίμα είναι μια μαρίνα που κόστισε τόσα λεφτά να χαραμίζεται και να καταντάει νεκροταφείο για αυτά τα σαπιοκάραβα. Σκέπτομαι για όλους αυτούς που είναι υπεύθυνοι για αυτή την εικόνα, δημάρχους, πολιτευτές και άλλους και σφίγγει η καρδιά μου. Ρε συ, λες να είναι η εικόνα μας αυτό το χάλι;
...
Αργότερα βλέπουμε ένα ηλικιωμένο ζευγάρι Ιταλών που είχανε το σκάφος τους λίγο παρακάτω, να βάζουν νάυλον γάντια να παίρνουνε από μια μεγάλη σακούλα σκουπιδιών και να καθαρίζουνε όλα τα σκουπίδια που είχανε πεταχτεί πάνω στον ντόκο τα τελευταία χρόνια. Ντραπήκαμε για λογαριασμό όλων όσων πέταξαν τα σκουπίδια, όλων όσων τα άφηναν εκεί τόσα χρόνια, όλων όσων δεν έκαναν ότι έκαναν οι ηλικιωμένοι Ιταλοί. Μιλάμε για πολλή ντροπή μαζεμένη, ένα βουνό ντροπής μεγάλο όσο και τα σκουπίδια. Ευχαριστούμε για το μάθημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου