Χαλκίδα - Ωραιοί - Σκόπελος

Το προηγούμενο βράδυ η Πέπη δεν κοιμήθηκε. Κάτι ένας πόνος και ένα πρόβλημα υγείας, κάτι ο φόβος της μην χειροτερέψει, την αφήνουν να μετράει όλη την νύχτα τα αστέρια τυλιγμένη με μια κουβέρτα στο κόκπιτ. Το πρωί καταλαβαίνουμε ότι δεν μπορεί να συνεχίσει μαζί μας. Δεν είναι λογικό να ταξιδέψει μόνη της και η Νίκη αναλαμβάνει να την συνοδέψει στην Θεσσαλονίκη. Το μεσημέρι φεύγουν με το λεωφορείο του ΚΤΕΛ.

Μαζί με το Χάρη περιμένουμε να ανοίξει η γέφυρα, που τελικά ανοίγει γύρω στις 1.00 το βράδυ. Περνάμε.

Στην βόρεια πλευρά του καναλιού, μετά την γέφυρα, δεν έχει καλό μέρος να δέσουμε. Όπως είχαμε προσχεδιάσει πάμε στην Νέα Αρτάκη. Σκοτεινοί όγκοι στην στεριά μας φαίνονται σαν νησάκια, ανύπαρκτα στην πραγματικότητα. Παιδευόμαστε λίγο να βρούμε την είσοδο του λιμανιού αλλά τα καταφέρνουμε. Το λιμάνι της Νέας Αρτάκης ευρύχωρο με ελεύθερες θέσεις. Δένουμε, τρώμε ένα παγωτό, και ύπνο.

Την άλλη μέρα ξεκινάμε πρωί κατά τις 8.00 για Ωραιούς. Ο καιρός καλός μέχρι να πιούμε τον καφέ μας εν πλω. Αργότερα περνώντας δίπλα από το όρος Καντήλι αρχίζει να κατεβάζει καντήλια. Ακολουθώντας τις συμβουλές του πλοηγού κινούμαστε στην μέση του κόλπου αλλά δεν αποφεύγουμε ούτε το κύμα ούτε τον αέρα που φυσάει δυνατός μια από την αριστερή και μια από την δεξιά μπάντα του σκάφους. Το κακό κρατάει μια-δυο ώρες.

Σιγά σιγά ο καιρός στρώνει, ανοίγουμε όλα τα πανιά, σβήνουμε την μηχανή, και τρέχουμε μια πολύ ωραία πλαγιοδρομία. Περνάμε από πολύ ωραίες περιοχές που βλέπουμε από μακρυά. Λίμνη, Αρκίτσα, Λιχαδονήσια, την πευκόφυτη περιοχή μέχρι τους Ωραιούς. Το απογευματάκι κατά τις 6.30 φτάνουμε στο γνώριμο από παλιά και φιλόξενο λιμανάκι των Ωραιών.

Την άλλη μέρα ξεκινάμε με τον Χάρη για την Σκόπελο. Ταξίδι σε γνώριμα νερά, ταξίδι χαλαρό, χωρίς απρόοπτα. Φτάνουμε δένουμε γύρω στις 4.00. Ο Χάρης θα φύγει για Θεσσαλονίκη, τρέχουμε να προλάβουμε το πλοίο, το προλαβαίνει στο τσακ.

Περιμένω το επόμενο πλοίο που φέρνει πίσω την Νίκη και την Μαίρη, φρέσκο ανανεωμένο πλήρωμα.