Σύρος - Χαλκίδα

Επειδή οι μέρες περνούσαν, ο καιρός δεν έπεφτε τόσο όσο να θέλουμε όλοι να ταξιδέψουμε, και δεν μας έπαιρνε να μείνουμε στην Σϋρο άλλο, αποφασίστηκε να ταξιδέψουμε ο Χάρης και εγώ το σκάφος στην Χαλκίδα και εκεί να έρθουν να μας βρουν η Πέπη και η Νίκη.

Την Πέμπτη παραμονή την Παναγίας έδειχνε το δελτίο τα 7άρια να υποχωρούν σε 6άρι και αργότερα το βράδυ σε 5άρι. Ή τώρα ή τον Σεπτέμβριο. Ρωτάω για ένα ακόμα βοηθητικό χέρι και βρίσκω τον Javier Enrique Rincon, έναν Κολομβιανό που έχει μια φίλη Ελληνίδα και ήρθε εδώ και κάνει τον δεύτερο σε νοικιάρικα σκάφη. Ο Javier φτάνει από την Σέριφο το πρωί ξενύχτης, τον στέλνουμε να κοιμηθεί και κανονίζουμε να φύγουμε το απόγευμα κατά τις 4.00.

Στις 4.00 ο καιρός δείχνει λίγο πεσμένος και ξεκινάμε με το 6άρι κατάορτσα μέχρι το βόρειο άκρο της Σύρου. Τρώμε κύματα στην μούρη και βάζουμε νιτσεράδες. Η Νίκη με την Πέπη μας βλέπουνε να φεύγουμε από ψηλά από τον Άγιο Δημήτριο και τραβάνε αυτό το βιντεάκι.

Αργότερα ποδίζουμε λιγάκι, ανοίγουμε κι άλλα πανιά και τρέχουμε γρήγορα μέχρι την Γυάρο. Εκεί κάπου κατά την Γυάρο δύει ο ήλιος και πέφτει ο αέρας και το κύμα. Διασχίζουμε το Κάβο Ντόρο με ήσυχη θάλασσα, έχουμε μόνο τον νου μας στην πυκνή κυκλοφορία που υπάρχει από επιβατικά και φορτηγά καράβια.

Μετά το Κάβο Ντόρο χαλαρώνουμε, βάρδιες για λίγο ύπνο εκ περιτροπής. Όσο ανεβαίνουμε προς τα πάνω ο Ευβοϊκός μετατρέπεται σε λίμνη. Το ξημέρωμα μας βρίσκει λίγο έξω από την Χαλκίδα. Κάνουμε μερικά ζικ-ζακ ανάμεσα σε φανάρια, σπίθες, νησάκια και νάμαστε φτάνουμε και δένουμε στην μαρίνα μπροστά στον ιστιοπλοϊκό όμιλο.

Τρέχουμε στο λιμεναρχείο γρήγορα για να δούμε πότε μπορούμε να περάσουμε την γέφυρα. Απογοήτευση. Η γέφυρα δεν θα ανοίξει απόψε το βράδυ, της Παναγίας και την Μεγάλη Παρασκευή δεν ανοίγει μας λένε. Φτου.

Διώχνουμε τον Javier να πάει στο καλό, και γυρνάμε στο σκάφος. Εγώ, άυπνος όλο το βράδυ, την πέφτω και ξεραίνομαι για δυο ώρες. Ο Χάρης πλένει και τακτοποιεί το σύμπαν όλο, ένα βαζάκι κακάο που άνοιξε έκανε τα ράφια της κουζίνας τούρτα σοκολατίνα. Μετά μαζί βάζουμε μπουγάδα και βγάζουμε την αλμύρα από τα ρούχα μας και από εμάς τους ίδιους. Πάμε στον σιδηροδρομικό σταθμό να υποδεχτούμε τις γυναίκες.